"Τα 'μαθες τα νέα πατέρα; Τα παιδιά στην Ελλάδα πάνε ξανά σχολείο ξυπόλητα και πεινασμένα..."
Μήνες τώρα όπως όλοι μας προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Ακούω για ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους, που δεν έχουν λεφτά ούτε για το ρεύμα και το σούπερ μάρκετ και σκύβω το κεφάλι μαζεύοντας οργή. Περιμένω να δω που είναι ο πάτος. Και κάθε μέρα πάει και πιο χαμηλά.
Σφίγγω τα δόντια όπως όλοι. Φωνάζω όταν τους μιλάω στο τηλέφωνο. Τους γράφω κάθε μέρα πόσο έχουν χάσει τον έλεγχο. Θέλω ο εφιάλτης επιτέλους να τελειώσει, αλλά αυτός γίνεται χειρότερος κάθε μέρα.
Σήμερα το πρωί διαβάζω μια είδηση με τίτλο "μαθητές του δημοτικού λιποθυμούν από την πείνα".
Φρίττω. Γιατί φοβάμαι κάτι που δεν ομολογώ ούτε στον εαυτό μου.
Αρχίζω να διαβάζω το κείμενο που πρωτοδημοσιεύτηκε στη lifo για να δω σε ποια αφρικανική χώρα συμβαίνει αυτό.
Και στην τρίτη γραμμή του κειμένου ο φόβος γίνεται αλήθεια. Δεν είναι στην Αφρική. Ούτε στην Ασία. Είναι εδώ. Δίπλα μου. Στη γειτονιά που μεγάλωσα. Στο κέντρο της Αθήνας.
Ζητώ από τους συναδέλφους μου να το ψάξουν. Ελπίζω να μου πουν ότι δεν ισχύει. Ότι είναι υπερβολή. Ότι πρόκειται για λάθος.
Η Ισμήνη έρχεται μετά από λίγο. 'Είναι έτσι " μου λέει. "Μου το επιβεβαιώνουν με συνέντευξη."
"Δεν μπορεί" επιμένω. "Ποιός σου μιλάει; Μήπως κάποιος τυχαίος κάτοικος της περιοχής που δεν ξέρει? Μήπως κάποιος συνδικαλιστής που θέλει να "κάνει ντόρο;"
Η απάντηση της κλείνει τη συζήτηση. "Μου το είπαν επώνυμα οι δάσκαλοι της περιοχής..."
Και το κάναμε πρώτο θέμα. Το χειρότερο πρώτο θέμα που κάναμε ποτέ. Το πιο σκληρό, το πιο πνιγηρό για το σήμερα και το αύριο ενός τόπου που οι κυβερνήτες του -σημερινοί και χθεσινοί- γύρισαν το ημερολόγιο πίσω στο 1950...
Ντροπή τους!
Ενοικιαζόμενα Δωμάτια «ΑΣΤΕΡΙΑ» Στείρι Βοιωτίας: ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ για ΟΛΟΥΣ
Τα Ενοικιαζόμενα Δωμάτια ΑΣΤΕΡΙΑ συμμετέχουν στα προγράμματα ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ για ΟΛΟΥΣ.
Ενημερώνουμε τους επισκέπτες μας.
Ότι στο Ενοικιαζόμενα Δωμάτια Αστέρια πέρα από τα σύγχρονα και φιλόξενα Δωμάτια, θα βρείτε στο Εστιατόριο φαγητά της επιλογής σας, Διάφορα Σνακ, (Αλμυρά & Γλυκά, σε ζεστό ή κρύο πιάτο) και στο Καφέ Μπαρ πλούσια επιλογή σε Καφέδες και Ποτά.
Τα Ενοικιαζόμενα Δωμάτια «ΑΣΤΕΡΙΑ», σας παρέχουν άνετο Parking και Παιδική Χαρά.
Το ΣΤΕΙΡΙ:
Βρίσκεται στους πρόποδες του Ελικώνα, του πανέμορφου βουνού των Μουσών, ενώ έχει θαυμάσια θέα προς τον Παρνασσό.
Είναι κοντά στο Μοναστήρι του Οσίου Λουκά του Στειριώτη καθώς και στον Ομφαλό της Γης, τους Δελφούς.
Επίσης είναι πολύ κοντά στην Αράχωβα και τα χιονοδρομικά κέντρα του Παρνασσού, ενώ σε μικρή απόσταση στα παράλια του Κορινθιακού, συναντά κανείς θαυμάσιες ακρογιαλιές.
Έτσι το ΣΤΕΙΡΙ, συνδυάζει βουνό και θάλασσα και μάλιστα με ένα κλίμα ξηρό και υγιεινό, από τα καλύτερα της περιοχής.
Το ΣΤΕΙΡΙ έχοντας χαμηλή βλάστηση, με πράσινο όλες της εποχές του χρόνου, είναι ιδανικό για πεζοπορία και ποδήλατο βουνού στα παραδοσιακά μονοπάτια, καθώς και σε αναγνωρισμένες διαδρομές, (όπως το Φαράγγι της Κλεισούρας) από ορειβατικούς συλλόγους.
Ο πληθυσμός του ΣΤΕΙΡΙΟΥ είναι περίπου 1020 κάτοικοι από τους οποίους το μεγαλύτερο ποσοστό μένει σ΄ αυτό μόνιμα.
Το Λάδι και το γλυκόπιοτο Κρασί, είναι ορισμένα από τα προϊόντα για τα οποία φημίζεται το ΣΤΕΙΡΙ.
Τα παραδοσιακά Καφενεία οι σύγχρονες Καφετερίες, τα Σουπερ Μάρκετ, τα παραδοσιακά Παντοπωλεία, ο Φούρνος (που τα ψωμιά του είναι, από τα καλύτερα της περιοχής), οι σύγχρονες Ταβέρνες, τα παραδοσιακά Μεζεδοπωλεία, προσφέροντας Ρουμελιώτικα Εδέσματα και Στειριωτικό Κρασί, (Το ΣΤΕΙΡΙ φημίζεται για τις ταβέρνες του, όπου σερβίρονται τα νοστιμότατα Ρουμελιώτικα ψητά μαζί με άλλα ντόπια, αγνά προϊόντα,) θα κάνουν την διαμονή σας στο ΣΤΕΙΡΙ ευχάριστη.
Επίσης στα Οινοποιεία θα βρείτε μεγάλη ποικιλία Κρασιών και Τσίπουρο παραγωγής μας από τα Στειριωτικά Αμπέλια.
Μέλι θυμαρίσιο εξαιρετικής ποιότητας, ντόπιας παραγωγής από τους μελισσοκόμους του Στειρίου.
Καθώς και στο παραδοσιακό εργαστήρι Ζυμαρικών θα βρείτε (Χυλοπίτες & Τραχανά από ντόπια αγνά προϊόντα).
Αξίζει να επισκεφτείτε το ΣΤΕΙΡΙ οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και να θαυμάσετε την άγρια φυσική του ομορφιά.
Μήνες τώρα όπως όλοι μας προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Ακούω για ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους, που δεν έχουν λεφτά ούτε για το ρεύμα και το σούπερ μάρκετ και σκύβω το κεφάλι μαζεύοντας οργή. Περιμένω να δω που είναι ο πάτος. Και κάθε μέρα πάει και πιο χαμηλά.
