Η συσσώρευση χρεών προς δημόσιες επιχειρήσεις (ΔΕΗ και
ΔΕΠΑ) από την πλευρά της Αλουμίνιον, τα οποία αισίως έχουν φτάσει τα
240.000.000 ευρώ, δεν φαίνεται να
έχει προκαλέσει μέχρι τώρα κάποια ουσιαστική αντίδραση από πλευράς των αρμοδίων
ελληνικών αρχών.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τις κοινοτικές αρχές όταν έχουν να
κάνουν με χρέη της Αλουμίνιον που σχετίζονται με αποφάσεις της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής και έτσι, την Τετάρτη που μας πέρασε, ανακοινώθηκε η παραπομπή της
χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη μη ανάκτηση εδώ και σχεδόν δύο χρόνια
της παράνομης κρατικής ενίσχυσης που είχε χορηγηθεί στην Αλουμίνιον, με τη
μορφή προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας σε χαμηλότερες τιμές απ’ ό,τι τα ισχύοντα
τιμολόγια.
Το ποσό που όφειλε, αλλά δεν έχει επιστρέψει η Αλουμίνιον στη
ΔΕΗ, ξεπερνάει τα 21 εκατομμύρια ευρώ (κεφάλαιο και τόκοι), η όλη δε υπόθεση
παρουσιάζει κάποιες περίεργες μεθοδεύσεις από πλευράς Αλουμίνιον, που δείχνουν
μια πατέντα εκ μέρους της που αξίζει διερεύνησης. Συγκεκριμένα, η απόφαση της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2011 και εντός ενός
4μήνου η Αλουμίνιον όφειλε είτε να επιστρέψει την παράνομη ενίσχυση είτε να
προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ζητώντας με προσωρινά μέτρα την αναστολή της
απόφασης. Δεν έκανε τίποτε από τα δύο και όταν πολλούς μήνες αργότερα η ΔΕΗ
αποπειράθηκε να εισπράξει το χρέος αυτό, προσέφυγε παρανόμως στα –κατά την
Ε.Ε.– αναρμόδια Ελληνικά δικαστήρια, ζητώντας εκεί προσωρινά μέτρα κατά της
διαταγής πληρωμής, επικαλούμενη λόγους βιωσιμότητας για να επιτύχει την
αναστολή πληρωμής του ποσού. Αλήθεια, με χρέη της Αλουμίνιον 130.000.000 ευρώ
προς τη ΔΕΗ και 110.000.000 ευρώ προς τη ΔΕΠΑ δεν τίθενται αντίστοιχα
προβλήματα και στις εταιρείες αυτές;
Η όλη υπόθεση όμως έχει και άλλες δύο παραμέτρους που αξίζουν
ιδιαίτερης προσοχής:
Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός της τιμής προμήθειας
ρεύματος που κρίθηκε από την Ε.Ε. ότι αποτελούσε παράνομη κρατική ενίσχυση. Η
τιμή λοιπόν αυτή ήταν υψηλότερη των 42 ευρώ/MWh, δηλαδή της προσωρινής τιμής
που καθόρισε τον Μάιο του 2012 η ΡΑΕ και με την οποία προμηθεύεται ρεύμα η
Αλουμίνιον εδώ και 15 μήνες. Αν λοιπόν ακόμη και με την υψηλότερη τιμή ρεύματος
προς την Αλουμίνιον κατέληξε τελικά η χώρα μας να παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο, σκεφτείτε τι θα συμβεί με την τιμή των 42 ευρώ, που όσο τραβάει
χρονικά η διαδικασία της διαιτησίας (αλλά και εν συνεχεία οι τυχόν ενστάσεις
επί της οποιασδήποτε απόφασης), τόσο διατηρείται και αυτή.
Η δεύτερη παράμετρος έχει να κάνει με ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο
που προέκυψε από την αλληλογραφία που ανταλλάχτηκε μεταξύ Ευρωπαϊκής Επιτροπής
και Ελληνικών Αρχών, από την ημερομηνία που βγήκε η απόφασή της περί παράνομης
ενισχύσεως μέχρι την πρόσφατη απόφαση παραπομπής της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο. Σύμφωνα λοιπόν με την Ε.Ε., όταν υπάρχει ένα πληρωτέο ποσό που
αποτελεί αντικείμενο διαφοράς ενώπιον εθνικών ή κοινοτικών δικαστηρίων, αντί να
πληρωθεί μπορεί να καταβληθεί σε έναν δεσμευμένο λογαριασμό μέχρι τη λήψη οριστικής
απόφασης και εν συνεχεία να αποδεσμευτεί υπέρ του ενός ή του άλλου μέρους.
Έχουμε λοιπόν την απλή απορία: Αφού η συντριπτική πλειοψηφία γενικά των χρεών
της Αλουμίνιον προέρχεται από χρεώσεις που η ίδια αμφισβητεί μονομερώς, γιατί
δεν εφαρμόζουν και εδώ οι αρμόδιες αρχές την ίδια δυνατότητα ή καλύτερα
υποχρέωση της καταβολής του αμφισβητούμενου ποσού σε ένα δεσμευμένο λογαριασμό;
Τα 240.000.000 ευρώ είναι ένα τεράστιο ποσό!
Η απόφαση της παραπομπής
Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με
ημερομηνία 17 Ιουλίου 2013, «η Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο για μη ανάκτηση ασυμβίβαστων ενισχύσεων, από ορισμένα ελληνικά
καζίνα και από την εταιρεία “Αλουμίνιον της Ελλάδος ΑΕ”
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο για παράλειψη συμμόρφωσης με δύο χωριστές αποφάσεις με τις οποίες η
Επιτροπή ζητούσε από την Ελλάδα να ανακτήσει τις ασυμβίβαστες κρατικές
ενισχύσεις από τρία ελληνικά καζίνα (IP/11/635) και από την εταιρεία
“Αλουμίνιον της Ελλάδος ΑΕ” (IP/11/864). Και στις δύο περιπτώσεις, δύο έτη μετά
τις αποφάσεις της Επιτροπής, τα συνολικά ποσά των ενισχύσεων δεν έχουν ακόμη
επιστραφεί.
»“Τα κράτη μέλη έχουν διάφορες δυνατότητες υποστήριξης των
επιχειρήσεων, σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις.
Ωστόσο, όταν οι ενισχύσεις παρέχουν στρεβλωτικά πλεονεκτήματα σε επιλεγμένες
επιχειρήσεις χωρίς να εξυπηρετούν κανένα κοινό συμφέρον, πρέπει να ανακτώνται
το ταχύτερο δυνατόν. Αυτό είναι απαραίτητο για την αποκατάσταση ισότιμων όρων
ανταγωνισμού και τη διατήρηση της αποτελεσματικότητας των ίδιων των κανόνων”,
δήλωσε ο Γιοακίν Αλμούνια, αντιπρόεδρος της Επιτροπής και επίτροπος
Ανταγωνισμού».
Ειδικότερα και σε ό,τι αφορά την Αλουμίνιον της Ελλάδος,
σημειώνεται:
«Τον Ιούλιο του 2011, η Επιτροπή ζήτησε από την Ελλάδα να
ανακτήσει ασυμβίβαστη κρατική ενίσχυση που παρείχε με τη μορφή προτιμησιακών
τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος στην εταιρεία “Αλουμίνιον της Ελλάδος”. Το ποσό
της ενίσχυσης υπολογίζεται ως η διαφορά μεταξύ των εσόδων που θα είχε η ΔΕΗ ΑΕ,
αν εφαρμοζόταν η συνήθης τιμή μεταξύ Ιανουαρίου 2007 και Μαρτίου 2008, και των
εσόδων που πράγματι είχε βάσει της τιμής που εφαρμόστηκε στην Αλουμίνιον της
Ελλάδος ΑΕ κατά την ίδια περίοδο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε η
Ελλάδα, η Επιτροπή υπολόγισε την ενίσχυση σε 17,4 εκατ. ευρώ».
Και στις δύο περιπτώσεις, η Ελλάδα είχε προθεσμία τεσσάρων μηνών
από την απόφαση για να προβεί στην εκτέλεσή της. Τον Νοέμβριο του 2012, ενάμισυ
έτος μετά τη λήψη της απόφασης, η Ελλάδα κατάργησε το μέτρο υπέρ των καζίνων…
…Όσον αφορά την Αλουμίνιον της Ελλάδος ΑΕ, η ενίσχυση δεν έχει
ανακτηθεί μέχρι σήμερα. Η διαδικασία ανάκτησης ανεστάλη από εθνικό δικαστήριο,
κατά σαφή παράβαση της νομοθεσίας της Ένωσης.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι δικαιούχοι και η Ελλάδα (στην
περίπτωση των ελληνικών καζίνων μόνο) άσκησαν προσφυγή κατά των αποφάσεων της
Επιτροπής του 2011 ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ. Ωστόσο, δεν έχουν
ζητηθεί (ούτε εγκρίθηκαν) προσωρινά μέτρα και οι προσφυγές δεν έχουν
ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Πίεζαν από τον Οκτώβριο του 2012
Σε επιστολή της Ε.Ε., που έχει ημερομηνία 31 Οκτωβρίου
2012 και φέρει την υπογραφή της Προϊσταμένης διοικητικής μονάδας κας Barbara
Brandtner, συνιστάται στην Ελλάδα να λάβει άμεσα μέτρα καθώς έχει λήξει η
περίοδος που είχε.
Αναλυτικά η επιστολή έχει ως εξής:
«Σας ευχαριστώ για την επιστολή σας της 14ης Αυγούστου 2012 και
για τις πληροφορίες που παρείχαν οι Ελληνικές αρχές σχετικά με την
προαναφερθείσα υπόθεση.
Οι πληροφορίες αυτές αποτελούνται από τον ενημερωμένο υπολογισμό
των Ελληνικών αρχών τής προς ανάκτηση ενίσχυσης και την κατάσταση σχετικά με
τις νομικές ενέργειες της ΔΕΗ κατά της Αλουμίνιον ΑΕ.
1. Όσον αφορά τον ενημερωμένο υπολογισμό του ποσού
ανάκτησης, η υπηρεσία μας δεν φέρει αντίρρηση ως προς τον υπολογισμό αυτό και
επιβεβαιώνει το προς ανάκτηση ποσό των 20.226.249,83 ευρώ (τόκοι ανάκτησης
μέχρι το τέλος του 2011). Χαιρετίζουμε επίσης την διαβεβαίωση των ελληνικών
αρχών ότι οι τόκοι ανάκτησης θα συνεχίσουν να προκύπτουν μέχρι την ημερομηνία
που θα πραγματοποιηθεί η ανάκτηση. Οι Ελληνικές αρχές καλούνται τώρα να
υποβάλουν υπολογισμό τού προς ανάκτηση ποσού το οποίο θα περιλαμβάνει τόκους
ανάκτησης μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου 2012.
2. Όσον αφορά την προσφυγή της ΔΕΗ στο Πολυμελές
Πρωτοδικείο κατά της Αλουμίνιον ΑΕ ζητώντας την εφαρμογή της απόφασης της
Επιτροπής, πληροφορηθήκαμε ότι η ΔΕΗ αποφάσισε να μην παρουσιαστεί στην
ακροαματική διαδικασία της 4ης Οκτωβρίου 2012. Οι Ελληνικές αρχές καλούνται να
μας ενημερώσουν σχετικά με το σκεπτικό πίσω από την απόφασή τους να μην
επιδιώξουν περαιτέρω την προσφυγή αυτή. Οι Ελληνικές αρχές καλούνται επίσης να
διευκρινίσουν ποιες είναι οι συνέπειες της απόφασής τους αυτής σχετικά με την
έκβαση αυτής της προσφυγής. Ειδικότερα θα πρέπει να διευκρινιστεί αν αυτή η
προσφυγή πρέπει να θεωρείται ότι έχει αναβληθεί ή ακυρωθεί ή κερδηθεί από την
Αλουμίνιον Α.Ε.
3. Όσον αφορά
την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου με την οποία το Δικαστήριο διατάσσει
την Αλουμίνιον ΑΕ να εξοφλήσει το προς ανάκτηση ποσό, ζητούμε από τις Ελληνικές
αρχές να μας ενημερώσουν άμεσα σχετικά με την έκβαση της ακροαματικής
διαδικασίας επί της προσφυγής που υπέβαλε η Αλουμίνιον ΑΕ.
Σχετικά με την προσφυγή που υπέβαλε η Αλουμίνιον ΑΕ θα θέλαμε να
επιστήσουμε την προσοχή των Ελληνικών αρχών στις παραγράφους 57 και 23 της
ανακοίνωσης της επιτροπής για μια αποτελεσματική εφαρμογή των αποφάσεων της
Επιτροπής με τις οποίες τα κράτη μέλη διατάσσονται να ανακτήσουν παράνομες και
ασυμβίβαστες κρατικές ενισχύσεις.
Παράγραφος 57: Το ΔΕΚ έχει αποφανθεί ότι ο αποδέκτης ενίσχυσης,
ο οποίος είχε αναμφίβολα το δικαίωμα προσβολής της απόφασης ανάκτησης της
Επιτροπής δυνάμει του άρθρου 230 της συνθήκης ΕΚ ενώπιον κοινοτικών
δικαστηρίων, δεν μπορεί πλέον να αμφισβητήσει τη νομιμότητά της ενώπιον των
εθνικών δικαστηρίων με το σκεπτικό ότι η απόφαση ήταν παράνομη. Απόρροια της
απόφασης αυτής είναι ότι ο αποδέκτης ενίσχυσης ο οποίος θα μπορούσε να είχε
ζητήσει τη λήψη προσωρινών μέτρων από κοινοτικά δικαστήρια σύμφωνα με τα άρθρα
242 και 243 της συνθήκης ΕΚ και δεν το έπραξε, δεν μπορεί να ζητήσει την
αναστολή των μέτρων που έχουν ληφθεί από εθνικές αρχές για την εφαρμογή της
απόφασης αυτής για λόγους που συνδέονται με το κύρος της εν λόγω απόφασης. Το
θέμα αυτό αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα των κοινοτικών δικαστηρίων.
Παράγραφος 23: Στην απόφασή του σχετικά με την Ολυμπιακή
Αεροπορία, το ΔΕΚ υπογράμμισε ότι τα μέτρα εφαρμογής που λαμβάνονται από το
κράτος μέλος πρέπει να είναι αποτελεσματικά και να παράγουν συγκεκριμένα
αποτελέσματα όσον αφορά την ανάκτηση. Οι ενέργειες που αναλαμβάνονται από το
κράτος μέλος πρέπει να οδηγούν στην πραγματική ανάκτηση των ποσών που
οφείλονται από τον αποδέκτη. Στην πρόσφατη απόφασή του στην υπόθεση Scott, το
ΔΕΚ επιβεβαίωσε την προσέγγιση αυτή και τόνισε ότι οι εθνικές διαδικασίες που
δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο άρθρο 14 παράγραφος 3 του
διαδικαστικού κανονισμού θα πρέπει να παραμένουν ανεφάρμοστες. Ειδικότερα,
αντέκρουσε το επιχείρημα του κράτους μέλους ότι είχε λάβει όλα τα αναγκαία
μέτρα που διέθετε στο αντίστοιχο νομικό του σύστημα και υπογράμμισε ότι τα
μέτρα αυτά πρέπει επίσης να οδηγούν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα όσον αφορά την
ανάκτηση, και τούτο εντός της προθεσμίας που έχει ταχθεί από την Επιτροπή.
Στο πλαίσιο αυτό, ενημερώνουμε (ή υπενθυμίζουμε) τις Ελληνικές
αρχές ότι η Αλουμίνιον ΑΕ δεν έχει ζητήσει τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον
Κοινοτικού Δικαστηρίου σύμφωνα με τα άρθρα 242 και 243 της συνθήκης ΕΚ.
Επομένως η ανάκτηση πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα και αποτελεσματικά, παρά την
προσφυγή που κατέθεσε η Αλουμίνιον ΑΕ ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της
Ευρωπαϊκής Ένωσης.
4. Οι Ελληνικές αρχές θα πρέπει να μας ενημερώσουν επίσης
σχετικά με την έκβαση της προσφυγής τους εναντίον της Αλουμίνιον ΑΕ ζητώντας τη
συντηρητική κατάσχεση στοιχείων του ενεργητικού της. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα
πληροφορίες που έχουμε, η ακρόαση αυτή της υπόθεσης ήταν προγραμματισμένη να
λάβει χώρα την 1η Οκτωβρίου 2012.
Διαφωνούμε με τις Ελληνικές αρχές στο ότι η συντηρητική κατάσχεση,
εάν γίνει αποδεκτή από το Εθνικό Δικαστήριο, θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την
καταβολή του ποσού της ανάκτησης σε δεσμευμένο λογαριασμό. Όπως και στην
προηγούμενη επιστολή μας της 9ης Ιουλίου 2012, εφιστούμε για άλλη μια φορά την
προσοχή των Ελληνικών αρχών στην παράγραφο 70 της ανακοίνωσης της Επιτροπής του
2007 για μια αποτελεσματική εφαρμογή των αποφάσεων της Επιτροπής με τις οποίες
τα κράτη μέλη διατάσσονται να ανακτήσουν παράνομες και ασυμβίβαστες κρατικές
ενισχύσεις:
Παράγραφος 70: Η Επιτροπή δύναται επίσης να δεχθεί, σε δεόντως
αιτιολογημένες περιπτώσεις, προσωρινή εκτέλεση της απόφασης όταν αποτελεί
αντικείμενο διαφοράς ενώπιον εθνικών ή κοινοτικών δικαστηρίων (π.χ. την
καταβολή του πλήρους ποσού της παράνομης και ασυμβίβαστης ενίσχυσης σε δεσμευμένο
λογαριασμό). Το κράτος μέλος πρέπει να εξασφαλίσει ότι δεν θα είναι πλέον στη
διάθεση της εταιρείας το πλεονέκτημα που συνδέεται με την παράνομη και
ασυμβίβαστη ενίσχυση. Το κράτος μέλος πρέπει να υποβάλει, προς έγκριση από την
Επιτροπή, κατάλληλη αιτιολογία για την υιοθέτηση τέτοιων προσωρινών μέτρων και
πλήρη περιγραφή του προβλεπόμενου προσωρινού μέτρου.
Κατανοούμε ότι ακόμη και αν το εθνικό δικαστήριο αποφανθεί υπέρ
της συντηρητικής κατάσχεσης, τα σχετικά περιουσιακά στοιχεία της Αλουμίνιον ΑΕ
θα εξακολουθούν να αξιοποιούνται από την Αλουμίνιον ΑΕ για όσο διάστημα αυτή
αποφασίζει να μην τα πουλήσει. Επομένως (εκτός αν η κατανόησή μας ως προς τις
συνέπειες της συντηρητικής κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων βάσει της ελληνική
νομοθεσίας δεν είναι σωστή) το πλεονέκτημα που συνδέεται με την παράνομη και
ασυμβίβαστη ενίσχυση εξακολουθεί να είναι στη διάθεση της Αλουμίνιον ΑΕ.
Το Ελληνικό νομικό πλαίσιο μπορεί να μην προβλέπει επί του
παρόντος την κατάθεση του προς ανάκτηση ποσού σε δεσμευμένο λογαριασμό. Ωστόσο,
αυτό είναι μια κοινή πρακτική στην οποία η Αλουμίνιο ΑΕ και η ΔΕΗ θα μπορούσαν
να συμφωνήσουν και η οποία θα σταματούσε τους τόκους ανάκτησης από το να
εξακολουθούν να προκύπτουν. Επίσης η πρακτική αυτή έχει εν τω μεταξύ γίνει
δεκτή σε άλλα Κράτη Μέλη χωρίς να περιλαμβάνεται στο νομικό τους πλαίσιο (π.χ.,
υπόθεση ψηφιακή επίγεια τηλεόραση, Ισπανία, Απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου
της Ισπανίας, της 16ης Ιουλίου 2012).
Επομένως ζητούμε από τις ελληνικές αρχές να χρησιμοποιήσουν όλα
τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να επιτύχουν τουλάχιστον την προσωρινή
εφαρμογή της ανάκτησης εν αναμονή της εν εξελίξει προσφυγής ενώπιον του Γενικού
Δικαστηρίου της Ε.Ε. χωρίς καμία περαιτέρω καθυστέρηση.
Οι πληροφορίες που ζητούνται πρέπει να φθάσουν στις υπηρεσίες
της Επιτροπής εντός 20 εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία της παρούσας
επιστολής. Σημειώστε ότι η εν λόγω επιπλέον προθεσμία δεν επηρεάζει την
υποχρέωση άμεσης εκτέλεσης της απόφασης της Επιτροπής δεδομένου ότι η προθεσμία
εφαρμογής της έχει ήδη λήξει».
Η διαφορά στην τιμή
Και πάλι με δελτίο Τύπου της η Ε.Ε. ξεκαθαρίζει ένα χρόνο πριν,
ότι «η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει περίπου 17 εκατ. ευρώ από την Αλουμίνιον της
Ελλάδος».
Συγκεκριμένα, στις 13 Ιουλίου 2011 σημειώνεται: «Η Ευρωπαϊκή
Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μειωμένα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος
που χορήγησε η ελληνική, κρατικής ιδιοκτησίας, Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού
(ΔΕΗ) στην Αλουμίνιον της Ελλάδος κατά το διάστημα 2007-2008 προσέφεραν
αδικαιολόγητο πλεονέκτημα στην εταιρεία, κατά παράβαση των κανόνων της ΕΕ στον
τομέα των κρατικών ενισχύσεων. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει την
ενίσχυση από την αποδέκτρια εταιρεία.
»Η Επιτροπή εξέτασε επίσης τη χρηματοδότηση, από την κρατικής
ιδιοκτησίας Δημόσια Επιχείρηση Αερίου, αγωγού φυσικού αερίου που συνδέει την
Αλουμίνιον της Ελλάδος με το εθνικό δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου,
καταλήγοντας, ωστόσο, στο συμπέρασμα ότι η χρηματοδότηση διεξήχθη σύμφωνα με
τους όρους της αγοράς και ότι δεν συνιστά, συνεπώς, κρατική ενίσχυση.
»Η απόφαση αποτελεί συνέχεια διεξοδικής έρευνας που άρχισε τον
Ιανουάριο του 2010 (βλ. IP/10/58). Κατά τη σχετική περίοδο, η Αλουμίνιον της
Ελλάδος επωφελήθηκε από τη διαφορά μεταξύ των προτιμησιακών τιμολογίων της και
των συνήθων τιμών για τους μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές, η οποία
ισοδυναμεί με 17,4 εκατ. ευρώ.
»Τα προτιμησιακά τιμολόγια ανάγονται στο 1960 και επρόκειτο να
λήξουν τον Μάρτιο του 2006. Αλλά εφαρμόστηκαν εκ νέου από τον Ιανουάριο του
2007 έως τον Μάρτιο του 2008, ημερομηνία κατά την οποία η ΔΕΗ επέτυχε, ύστερα
από έφεση, να τεθεί τέρμα στα τιμολόγια αυτά.
»Η τιμολογιακή διαφορά προσέφερε αδικαιολόγητο πλεονέκτημα στην
Αλουμίνιον της Ελλάδος έναντι των ανταγωνιστών της, οι οποίοι έπρεπε να
καταβάλλουν τα συνήθη τιμολόγια και, συνεπώς, προκάλεσε στρέβλωση του
ανταγωνισμού. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει 17,4 εκατ. ευρώ, προσαυξημένα με
τους τόκους.
»Παράλληλα, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μερική
χρηματοδότηση από τη ΔΕΠΑ του κόστους κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου για τη
σύνδεση του σταθμού συνδυασμένης παραγωγής της Αλουμίνιον της Ελλάδος με το
εθνικό δίκτυο μεταφοράς αερίου δεν συνιστά κρατική ενίσχυση, δεδομένου ότι η
χρηματοδότηση αυτή δημιούργησε επαρκή απόδοση κεφαλαίου. Κατ’ εφαρμογή των
κανόνων της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις, οι παρεμβάσεις του δημοσίου σε
εταιρείες που ασκούν οικονομικές δραστηριότητες δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση,
εφόσον πραγματοποιούνται υπό όρους αποδεκτούς για έναν ιδιωτικό φορέα που
ενεργεί βάσει των συνθηκών της αγοράς (αρχή του ιδιώτη επενδυτή που ενεργεί υπό
συνθήκες οικονομίας της αγοράς)».
